در این صفحات این نویسنده درباره پیشرفت ایران، مهاجرت مغزها ، شرق در برابر غرب و نکته های دیگر از این دست داد سخن داده.
تمام این ها برای این هست که شکافی که در ثروت و دانش و نوآوری میان ایران و کشورهای پیشرفته هست ، برای من آزاردهنده است. این شکاف باعث میشود که ایران بهترین مهندس ها، شیمی دان ها و فیزیکدان ها را تربیت کند ولی نتواند از آن ها در ایران بهره بگیرد. این شکاف باعث می شود که ایران هر روز فرصت های بزرگ را برای از میان بردن فقر و بالا آوردن سطح زندگی مردم از دست بدهد و این شکاف باعث میشود که روز به روز واژه های انگلیسی و عربی به جای واژه های پارسی بکار روند و از قدرت بیان زبان پارسی بکاهند.
ولی آیا این به این معنی است که من احساس بدی نسبت به کسانی که برای بهبود زندگی خود، یک تصمیم شخصی برای کوچیدن از کشوری که در آن راهی برای تحقق آرزوهایشان نیافته اند، دارم؟ البته که نه ! در حالیکه خودم از آن ها بودم و هستم.
تنها زمانی این امکان برای دگرگونی شرایط در ایران رخ می دهد که گروه زیادی از مردم فرهیخته ایران، با هم و با همکاری هم به این نتیجه برسند که شرایط را باید دگرگون کنند، این گروه می تواند در درون ایران باشد یا در بیرون، یا از همکاری بخشی از ایرانیان درون مرزی با بخش دیگر در بیرون از مرزهای ایران به وجود بیاید.
تمام تلاش من این است که قدمی هر چند کوچک در راه به فکر انداختن مردم بکنم، تلاش من این است که بگویم این کار انجام شدنی است، بیایید در این باره چاره اندیشی کنیم.
این کار نیاز به آماده سازی فکر ها دارد، نیاز به گفتگو و همکاری و هم اندیشی دارد ولی شدنی است ما باید به هم اعتماد کنیم و با هم کار کنیم.
در این راه چه کاری میانه روی و چه کاری تندروی است؟
من باور دارم که تندروی این است که آدم بی جهت محکوم کند، و یا راه حل های زوری که همه را با یک چوب می راند بتراشیم ولی این که با حرارت یک نقطه نظر را اعلام کنیم تندروی نیست، این کاری است که نیاز به اشتیاق دارد نیاز به حرارت دارد.
ایران کشور زیبایی است ! ایران روزگاری سرآمد جهان بوده، نسل آینده ایرانیان در راه هستند، آنها از ما خواهند پرسید
چه اندیشه ای برای ما کردید؟ چه برنامه ای برای ما دارید؟ چه کشوری را از پدران خود به میراث بردید و چه کشوری را می خواهید برای ما به میراث بگذارید؟
در این راه تنها کاری که از من بر می آید این است که آنچه می دانم و آنچه می اندیشم را با دیگران در میان بگذارم
بیایید برای کشوری تلاش کنیم که پدرانمان برای ما به جای گذاشتند، کشوری که در آن نشو و نما کردیم، کشوری که دوستش داریم و کشوری که امیدواریم فرزندانمان در آن نشو و نما کنند و به آن بر خود ببالند.
برای ایران.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر