اعلام خطر !

زمانی که آنها فن آوری نیمه رساناها را می ساختند، ما در کوچه ها بحث انگلس و مارکس را می کردیم،
زمانی که آنها فن آوری رفتن به ماه را بنیانگذاری می کردند، ما تازه سخن از تمدن بزرگ می زدیم
زمان که آنها لیزر و فن آوری لیززی را می یافتند و در می نهادند ما ... 

داستان روشن است، ما خوابیم، گیجیم، حالیمان نیست که فن آوری دانش بنیان، حرف اول را می زند، کارهای مان جدی نیست، 

ما مهندس تربیت می کنیم ولی مهندسان ما یاد نگرفته ند نوآوری کنند، یا اصلن چیزی بسازند هزاران هزار مهندس مکانیک داریم ولی هنوز قطعات ماشین را از فرانسه وارد می کنیم و سرهم می کنیم. 

هزاران هزار مهندس الکترونیک داریم ولی یک رادیوی درست و حسابی هم نمی توانیم بسازیم

فن آوری درحال نو شدن است و ما حرف می زنیم، 

هنوز هم نیمی از درآمد های دولت از طریق نفت است، قیمت نفت پایین امده، چرا؟ بخشی از آن به خاطر فن آوری جدیدی است که از دل سنگهای ژرفای زمین نفت بیرون می کشد، شکاندن آبی صخره های زمین و تزریق بخارآب زیر فشار و داغ. 

هنوز فن آوری انرژی های نوپذیر، قادر به تامین بخش عمده ای از کاروژ و انرژی دنیا نیست ولی پیشرفت دارد به سرعت انجام می شود ، هزینه باتریهای خورشیدی دارد کم می شود و سهمشان دارد بالا می رود. 

ما در حال از دست دادن منابع اندک سرمایه خود هستیم ، ما در حال فقیرتر شدن هستیم  و آنها دارند آینده ای را پایه گذاری می کنند که در آن از نفت ما و ما در آن نشانی نیست. 

خطر سخت است و سهمگین،

ما باید بدون اینکه خود را نگران، چیزهای پیش پا افتاده، و فلسفی کنیم، تمام سرمایه و هوش و زمان و امکانات خود را وقف بدست آوردن فن آوری نو بکنیم، باید به سرعت باد بگیریم چطور در کشور خود رادیو، تلویزیون، ماشین حساب، خودرو ، هواپیما و میلیون ها کالای دیگر را که به آن نیاز داریم بسازیم

دلارهای نفتی دارد ته می کشد دست از اندیشه های پست و احمقانه برداریم، مردم را در امور پیش پا فتاده زندگی و کارهای شخصی به حال خودشان بگذاریم و انسان های شایسته و هوشمند را پیدا کنیم و آنها را به کارهای شایسته بگماریم بدون وقت تلف کردن در صدد بدست آوردن فن آوری ساخت کالاهای مصرفی باشیم.