فاصله ایران با یک کشور پیشرفته چون آلمان چقدر است؟
شاید بگویید بسیار زیاد، من می خواهم بگویم که فاصله ما با آلمان یک اندیشه است، یک باور، همین که باور کنیم که می توانیم، اگر تلاش کنیم، می توانیم حجم کاری را که باید بکنیم اندازه بگیریم، نیروهایمان را برای این کار بسیج کنیم.
همین که در این مسیر قرار بگیریم، سرنوشت خودمان را رقم زده ایم.
اگر امروز بجنبیم، یک روز نزدیک تر شده ایم. ما باید تولید ناخالص ملی مان هر روز از روز پیش بالاتر ببریم.
ما باید از یک یک مردم مان برای تولید بیشتر استفاده کنیم،
حتا یک نفر از دانشجوهای ما نباید، حتا به فکر رفتن به خارج باشد. ما باید در ایران تولید کنیم، در ایران بسازیم، در ایران بفروشیم و در ایران بخریم.
این کار شُدَنی است. چگونه ؟
هر چیزی که بشر می سازد آن را به کمک ابزار می سازد، و آن ابزار اکنون، یک ماشین، یک دستگاه است، این دستگاه ها را می شود خرید، می شود ساخت، می شود دوباره ساخت،می شود از نو طراحی کرد، می شود در شمار بسیار ساخت، یا تنها یک نسخه. این کار شدنی است.
باید این کار را کرد، باید خودرو و همه قطعات آن در ایران ساخته شود، باید پوشاک و همه مدل های ان در ایران دوخته شود، باید یخچال، تلویزیون، گاز، ماشین لباسشویی، ماشین ظرفشویی، وسایل خانه، نوشت افزار، سخت افزار ، نرم افزار در ایران ساخته شود.
دولت ایران باید از مردم ایران بخواهد، به دنبال ساخت و تولید باشند، نه به دنبال وارد کردن و مصرف کردن.
فرهنگ تولید و فروش باید جا بیافتد، تنها یک اندیشه، تنها یک باور، فاصله ما تا پیشرفته بودن است، باید هر چه نیاز داریم، از سوزن خیاطی تا موتور هواپیما را خودمان بسازیم.
برای این که این کار انجام شود، باید کودکانمان را با این فرهنگ بار بیاوریم، باید در مدرسه به آنها کار هایی بدهیم برای ساختن
و اگر خواستند، چیزی را خودشان بسازند، آنها را تشویق کنیم. اگر دانشجوی ما دنبال این افتاد که دستگاهی را خودش بسازد باید از اولین مرحله تا آخرین مرحله کمکش باشیم و تشویقش کنیم.
باید کار گروهی را تشویق کنیم، و به مردم یاد بدهیم که نمی توانند همه کارها را خودشان به تنهایی انجام بدهند و وقتی در یک گروه قرار گرفتند باید نقش خودشان به بهترین شکل ایفا کنند و گمان نکنند که یکی دارد از آنها بهره برداری میکند یا به نام خودش درمی آورد.
بدون راستگویی و راستکرداری و رعایت عدل و انصاف نمی توانیم به آینده روشن برسیم، بدون فداکاری و گذشتن از نفع زودهنگام برای رسیدن به سود جمعی و دراز مدت نمی توانیم به هدف برسیم.
ایرانی باید نیازهای ایرانی را تامین کند. باید تنها به فکر ساختن و نوآوری و فرآوری و بهسازی کالاهای مورد نیاز باشیم. باید از مصرف آنچه دیگران ساخته اند ننگ داشته باشیم. باید به فکر همه کشور باشیم نه به فکر خودمان و خانواده خودمان.
باید آغاز کنیم وگرنه تماممان میکنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر